“ប៉ិកួៈ” បានក្លាយជាដំណាំរកចំណូលកាក់កបគួរសម សម្រាប់ពលរដ្ឋរស់នៅ ភ្នំប្រសិទ្ធ
(កណ្តាល)៖ «ប៉ិកួៈ» ជាដំឡូងមួយប្រភេទដែលពល រដ្ឋខ្មែរ បានដាំ និងលក់តាំងតែពីបុរាណកាល រហូត មកដល់បច្ចុប្បន្ន។ វាជាដើមវល្លិ ស្លឹកស្រដៀងនឹង ស្លឹក រលួស, ក្នុងមួយដើមមានមើមតែមួយ រាងច្រឡោ សាច់ ស មានទឹកដមរលម ,សំបកស្វិត គេអាចបរិភោគឆៅ បាន ហើយមានរសជាតិផ្អែមស្រាលត្រជាក់។ កសិករ ខ្មែរច្រើនដាំដំណាំដំឡូងរលួស ឬ «ប៉ិកួៈ» នេះ នៅលើ ដីល្បាយខ្សាច់ ដែលមិនមានដក់ទឹក ព្រោះវាអាច ទទួល ផលបានច្រើនជាងប្រភេទដីផ្សេងៗទៀត។
និយាយពីដំណាំ ប៉ិកួៈនេះដែរ បើគេធ្វើដំណើរតាម ផ្លូវ កាត់ពីភ្នំប្រសិទ្ធ ឆ្ពោះទៅកាន់ផ្សារបាត់ដឹង ដល់ត្រង់ ចំ ណុចភូមិត្រពាំងទៃ ឃុំម្កាក់ ស្រុក អង្គស្នួល ខេត្តកណ្តា ល នោះគេនឹងបានឃើញអ្នកលក់ប៉ិកួៈមិនតិចជាង ១០ កន្លែងទេ ដោយខ្លះដាក់តុ ខ្លះជាគ្រែ ដង្ហែគ្នាលក់។ ពួក គាត់តែងចាប់ផ្តើមដាក់លក់ពី ពាក់កណ្តាលខែកញ្ញា រហូតដល់ ខែមេសា ដែលជាពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំ ខ្មែរទើបអស់ទៅវិញ ដែលនោះមានន័យថា ផុតរដូវកាលលក់ប៉ិកកួៈហើយ។ ប៉ិកួៈដែលទើបដកថ្មីៗពីចំការអ្មកស្រុក មានសភាពសខ្ចី និងជាប់ទងដែលមានស្លឹកយ៉ាងខៀវស្រស់នោះបានទាក់ទាញអ្នកធ្វើដំណើរតាមដងផ្លូវនេះ តែងឈប់ចុះទិញ ឬខ្លះទៀតអត់ទ្រាំងាកមើលពុំបានសោះឡើយ។
កំពុងតែឈរលក់“ប៉ិកួៈ” ជាមួយទឹកមុខស្រស់ស្រាយរាក់ទាក់ កញ្ញា មាន ស្រីនាង បានបញ្ជាក់ប្រាប់ឱ្យដឹងថា បើគិតពីការលក់ប៉ិកួៈនេះ គឺកញ្ញាបានលក់អស់រយៈ ១៧ឆ្នាំមកហើយ។ ប៉ិកួៈទាំងនេះបានហុចផលក្នុងមួយឆ្នាំចាប់ពី ១០តោនរហូតដល់ជិត ២០តោន ហើយបើគិតថវិកាវិញក្នុងមួយឆ្នាំបានថវិកាមិនតិចជាង ៥ ទៅ ៦ពាន់ដុល្លារទេ ។
ជាកូនអ្នកស្រុកភ្នំប្រសិទ្ធ យុវនារី រូបនេះ បានប្រាប់ឱ្យដឹងដែរថា ការលក់ប៉ិកួៈ គឺជាមុខរបរមួយសំខាន់ផងដែររបស់អ្នកស្រុកនេះ ហើយការរកចំណូលពីដំណាំ ប៉ិកួៈជាផ្នែកមួយយ៉ាងសំខាន់របស់ពួកគាត់ក្រៅអំពីមុខរបរផ្គួបផ្សេងៗទៀត។ សម្រាប់ចំណូល ពីការដាំ និងលក់ប៉ិកួៈនេះខុសៗអាស្រ័យទៅលើថាយើងដាំតិចឬច្រើនប៉ុណ្ណោះ។
កំពុងម្នីម្នាកាត់មើម ប៉ិកួៈចេញពីទងដើម្បីដាក់លក់ឱ្យអតិថិជន អ្នកស្រី ហៀង ចាន់លី ដែលកំពុងលក់ ប៉ិកួៈលើដងផ្លូវនេះបានប្រាប់ឱ្យដឹងថា៖ មើមប៉ិកួៈនេះចាប់ផ្តើមមានលក់ពី ខែកញ្ញា រហូតដល់ខែមេសា ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ឱ្យតែដល់រដូវកាលនេះអ្នកស្រីមិនដែលខកខានលក់ទេ ពោលគឺអ្នកស្រីបានដាំ និងលក់ប៉ិកួៈនេះតាំងតែពីកុមារមកម្ល៉េះ ជាមួយឪពុកម្តាយ។
ស្រ្តីវ័យជាង ៤០ឆ្នាំរូបនេះបានឱ្យដឹងដែរថា សម្រាប់ ប៉ិកួៈនេះគេអាចដកលក់បានតាំងតែមើមវានៅតូចៗហើយបើទុករហូតធំនោះទាល់តែចាប់ពីខែមករាទៅ។ហេតុនេះការដកលក់មើមតូចៗពុំសូវបានថវិកាច្រើនដូចទុកឱ្យមើមធំទេពីព្រោះថាវាបានគីឡូតិចជាងទុកឱ្យមើមវាធំ។សម្រាប់ចំណូលអ្នកស្រីអាចរក ក្នុងមួយរដូវបានប្រមាណ ១០លានរៀល។ ស្រ្តីអ្នកលក់ ប៉ិកួៈរូបនេះបានប្រាប់ឱ្យដឹងដែរថាសម្រាប់ការដាំ ប៉ិកួៈចាប់ពី ៣ខែកន្លះទៅ ៤ខែ ជាទូទៅវាអាចហុចផល ដោយគេអាចដកវាមកលក់បានហើយ។
អ្នកនាង ឆាំ ចន្ធូ អ្នកលក់ ប៉ិកួៈដូចគ្នានេះដែរបានបញ្ជាក់ប្រាប់ថា ការដាំ ប៉ិកួៈមិនងាយស្រួលដែរទេ គឺត្រូវការថែទាំច្រើន ពិសេសបោច ស្មៅ ទើបហុចផលបានល្អ។ សម្រាប់ក្នុងមួយឆ្នាំ ប៉ិកួៈអាចហុចផលចាប់ពី១ទៅ៣តោនទៅតាមឆ្នាំដែលដាំតិចឬច្រើន នៃគ្រួសារនីមួយៗប៉ុណ្ណោះ។
ស្រ្តីដែលតែងលក់ប៉ិកួៈមិនតិចជាង១០ ឆ្នាំរូបនេះបានប្រាប់ថា សម្រាប់ការលក់ ប៉ិកួៈអាចទទួលបានប្រាក់កម្រៃចាប់ពី ២ទៅជាង៣ពាន់ដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំ ដែលថវិកានេះបានជួយក្នុងជីវភាពឱ្យបានល្អប្រសើរសម្រាប់គ្រួសារផងដែរ។
ដោយឡែកយុវតី អ៊ែល រ៉ូហ្សា ដែលកំពុងលក់ ប៉ិកួៈនេះមួយរូបដែរ បានប្រាប់ថា ប៉ិកួៈនេះតម្លៃមួយគីឡូក្រាម ចាប់ពី៤ ទៅ ៥ពាន់រៀល។ ក្នុងមួយថ្ងៃអាចលក់ឱ្យឪពុកម្តាយចាប់ពី៣០ទៅ១០០គីឡូក្រាម។ សម្រាប់ ប៉ិកួៈទាំងនេះគឺឪពុកម្តាយបានដាំខ្លួនឯង ហើយតែងដកលក់តាមដងផ្លូវនេះរៀងរាល់ឆ្នាំឥតដែលខានទេ។
យុវតីរូបនេះបានបញ្ជាក់ប្រាប់ថា ប៉ិកួៈ ដែលដកមកថ្មីៗ គេតែងប្រើម៉ាស៊ីនលាងម៉ូតូមកបាញ់ឱ្យអស់ដី ហើយមើលទៅសខ្ចី ពិសេស បើជាមើមតូចៗផង អតិថិជន គេចូលចិត្តទិញខ្លាំងណាស់ ហើយក៏ធ្វើឱ្យកញ្ញាសប្បាយលក់ដែរ។
គួរបញ្ជាក់ថា បើតាមវចនានុក្រមខ្មែរសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ខ្មែរយើងហៅ «ប៉ិកួៈ» នេះថា «ដំឡូងរលួស»។នៅកម្ពុជា«ប៉ិកួៈ»ត្រូវបានគេចាត់ជាដំណាំប្រភេទពូជធ្ងន់ មើមរបស់វាធំៗ, គេច្រើនយកទៅធ្វើម្ហូប និងពូជស្រាល មើមរបស់វាតូចល្មម, គេច្រើនយកទៅបរិភោគជាមួយនឹងប្រភេទម្ជូរផ្សេងទៀត ៕
ដោយ ៖ ម៉ាដេប៉ូ
